wariacje na temat bieli

czyli dygresja o wystroju wnętrz....

O czwartej nad ranem okazało się, że w mojej  „ nowej” sypialni nie mam dostępu do sieci. 

W związku z powyższym nie mogłam  bladym świtem wyspowiadać się na blogu. Choć poczułam wenę...a właściwie potrzebę spowiedzi. 

Niby mogłam problem rozwiązać, pod warunkiem, że opuściłabym pielesze przemieszczając się do pokoju obok,  gdzie internet  dociera. ...niby nic, kilka kroków i okno na świat otworzy się szeroko. Tyle, że nie chciało mi się opuścić wyrka.

Dobrze mi tu gdzie teraz sypiam. Przeniosłam się do dawnego pokoju cioci Klary,  do gościnnego.

Tu jest teraz moja sypialnia, chociaż docelowo to ma być wciąż pokoik gościnny.

Z powodu permanentnego niedostatku funduszy, że pozwolę sobie na taki eufemizm, pokoik urządzam wciąż. Pomalutku, bo głównie własnymi siłami i z tego co już posiadam.

Umeblowałam  gratami z odzysku, głównie tymi, które stały w naszej wspólnej sypialni. Gdzie teraz, po przygodzie z dziurawym dachem,  jest  pokój wielofunkcyjny. Gabinetowo- wypoczynkowo-sypialniany  J

 Dawno temu…wróć…kilka lat temu, kiedy  wprowadzaliśmy  się do nowego domu, kupiliśmy białe mebelki w IKEI, Nie te śliczne, które od lat uwielbiam, pomalowane na biało, sosnowe z  serii Hemnes, ale tańsze, udające bielone drewno.  Nabyliśmy wtedy zestaw niezbędny.  Szafę i podwójną komodę. Po latach dokupując dwie komódki sosnowe, zamiast stolików nocnych.

Meble stały w dużej sypialni, ale od początku planowałam, że przeniosę je  do pokoju dla gości. Są więc tam gdzie być miały. 

O ironio, zalanie gabinetu spowodowało, że wystrój  gościnnego zaczyna  pomału przypominać ten planowany przeze mnie przed laty. 

Marzyłam o białym pokoiku. Prawie wszystko więc, co nie jest białe,  przemalowuję na biało...Po pomalowaniu na śnieżną biel ścian pokoiku wpadłam w istny szał "wybielania". 

Marek w głowę się stuka ilekroć słyszy, że znowu potrzebuję nowej puszki  białej emalii do mebli. 

Nawet łóżeczko gościnne, niewielkie, bo wymiarów 120 x 190 zakupione po taniości na olx w postaci paczki sosnowych, surowych desek, musieliśmy  po docięciu pod wymiar ( Mareczek), pomalować na biało (ja). Zmieniłam już  na biały kolor trzech półek, skrzyni, krzesła, karnisza na firanki. I na tym nie koniec.:)wciąż nie mam dość tej bieli.

Dziś. też....jak Marek nie zapomni dokupić emalii :) zacznę wybielać dwie kolejne półeczki i lustro.

Zrobiłam zdjęcie by tą orgię bieli, jak twierdzi Marek, pokazać.

Jak dla mnie, aż tak biało nie jest. Biel ścian i mebli przełamuje dębowy kolor drzwi i okiennych framug, a przede wszystkim dębowa podłoga. No i kolorowe dodatki, głównie z przewagą  intensywnej czerwieni.
A jak Wy myślicie? Za dużo tej bieli ? Powinnam przystopować ?

ps... jak napisałam na wstępie, post ten jest dygresją.

O czwartej nad ranem, kiedy nie mogłam spać, po pobudce jaką mi zafundowała spragniona spacerku Ryśka, miałam pisać zupełnie o czym innym.  Nie o wystroju wnętrz, ale o nastroju wnętrza.

Ale wygląda na to, że o tym potem:)