z niebytu

w blogowy byt.

Kolejny raz powracam na blogowe łono. Na jak długo i jak często będę gościć się okaże.

"Obiecanków cacanków" tym razem zaniecham :)

Natchła mnie do powrotu Alutka.:)Skoro ona może znaleźć kapkę czasu i ja też potrafię się zmobilizować. Dzięki Aluś za kopa Twego, co mnie nakłonił do porzucenia lenia.

Wszak lubię pisać i dobrze mi robi wypisywanie się na blogu.

Zaczynam więc od nowa.

Wiem, że zaskoczona będę niemało, bo  tym razem w czasie mojego milczenia nie zaglądałam na blogi zaprzyjaźnione. Mniemam, że się działo. Już to zauważyłam, zerkając za płoty nieśmiało.

Teraz pokrótce napiszę co u mnie się stało.

Zamilkłam po donosie o suni naszej. Spieszę więc donieść, że w tym temacie jest dobrze. Na teraz. Sunia jest po drugiej, mam nadzieję, ostatniej operacji. W czasie drugiego zabiegu, w maju, usunięto jej macicę i jest nadzieja, że guzki na piersiach jakie jej jeszcze pozostały nie będą rosły. Gdyby tak się stało nie trzeba by było męczyć jej kolejnymi operacjami.

Póki co, sunia bryka i dziamie jak młode szczenię. Ma apetyt i doskwiera jej tylko katarek.

Ogólnie, w temacie  naszych  futer wszystko gra. A i u nas też oki.

TAK:) Na szczęście,o żadnym nieszczęściu donosić nie muszę. Wszyscy w domu  stosunkowo zdrowi i pozostali najbliżsi też. Stan liczebny drużyny pierścienia pozostaje niezmienny.

Tak zwany constans.  Żyjemy sobie z Mareczkiem na naszych śmieciach niespiesznie i niezmiennie. Co mnie, babona niecierpliwego często irytuje i wyprowadza z równowagi. :) Markowi dobrze jest jak jest i chociaż mi też, to ciągle i uparcie chciałabym chciała by jeszcze lepiej było. Gdyż tak być może. Przecież:)Czyli w temacie relacji  baba-chłop też zmian żadnych.

No nuuuda . I tym razem wejścia smoka na bloga nie zrobię. I dzięki Stwórcy za to:)

Witam Was bez trąb i fanfar...ale bardzo serdecznie:)